«Էսքան սպասել եք, մի քիչ էլ սպասեք»

Դիմակազերծություն, սուր հարցադրումներ և ճարահատյալ փախուստներ, ինքնաներկայացման միտում հետապնդող ելույթներ, կուլիսների հետևում սարքվող առճակատումներ, հաճոյախոսությունների և քծնանքի մրցավազք, անտոմս ներկայացում...

Պատառիկներ այն ամենից, ինչի ականատեսը եղանք ընթացիկ տարվա ԱԺ-ի գործունեությունից։ Դրանք և՛ հեղինակներ ունեն, և՛ հասցեատերեր։ ՀԱԿ պատգամավոր ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆԻՆ ո՞րն է ավելի բնորոշ. սուր հարցադրումների արվե՞ստը։ Բա դիմակազերծությո՞ւնը, բա...
Մնացածը` ճեպազրույցից։
-Ամիսներ, տարիներ շարունակ մենք Ազատության հրապարակում ունեցել ենք անխոնջ և էմոցիոնալ Նիկոլ Փաշինյան, որն այսօր ԱԺ-ում է փոքր-ինչ կերպարանափոխված վիճակով։
-Ո՞վ է ասում, որ ինձ մոտ փոփոխություն կա։
-Ինքս եմ նկատում։ Իմ ճանաչած Նիկոլ Փաշինյանը կարճ ժամանակահատվածում դարձել է բավականին զուսպ, ավելի խոհեմ, պահպանելով սուր և տեղին հումորը, ելույթ է ունենում առանց ավելորդ հուզականության, խանդավառության, իրողություններ, որոնք, օրինակ, անբաժան են Մարգարիտ Եսայանից, Համլետ Հարությունյանից, Հրանտ Բագրատյանից ու էլի մի քանիսից։
-Ձեր ընկալումը կամ ուրիշների ընկալումը պետք չէ ներկայացնել որպես օբյեկտիվ իրականություն։
-Իսկ ո՞վ այդպիսի ընդհանրացում արեց։ Կրկնում եմ` իմ սուբյեկտիվ կարծիքով Նիկոլ Փաշինյանն առաջվա նման էմոցիոնալ չէ, զուսպ է և հավասարակշիռ։ Ինչը ես համարում եմ պատգամավորի ճիշտ պահվածք։
-Էմոցիոնալի և ոչ էմոցիոնալի խնդիր չկա։ Կա ադեկվատության խնդիր` իրավիճակին։ Չէ՛, ոչ թե իրավիճակին, այլ միջավայրին, դահլիճին, ամբիոնին։ Հանրահավաքի ամբիոնը հանրահավաքի ամբիոն է, հանրահավաքի ոճը` հանրահավաքի։ Խորհրդարանը ուրիշ տեղ է, ասուլիսը` ուրիշ, լրագրողն էլ ուրիշ տեղ է, չէ՞։ Եվ, բնականաբար, ես չեմ կարող հանրահավաքում նույն կերպ խոսել և նույն կերպ Ձեզ հիմա հարցազրույց տալ, կամ հարց հնչեցնել ԱԺ-ում։ Խնդիրն իրականում ասելիքի մեջ է, իսկ իմ ասելիքը չի փոխվել, մնացել է նույնը, և տեխնիկական դետալները պետք չէ իրար խառնել։
-Եթե մարդը 4-5 և ավելի տարիներ խոսում է նույն բաների մասին ու նրան լսող չկա, մեղմ ասած, վատ է։ Էլ ավելի մտահոգիչ է, եթե անփոփոխ ասելիքը լսում է օր օրի հանգչող լսարանը, այն էլ` ականջի մի ծայրով։ Բայց այս մասին չէ, որ պիտի «քննարկումներ» անենք, ավելի լավ է կոնկրետանանք. չե՞ք կարծում, որ օրենսդիր Նիկոլ Փաշինյանը երթային կամ հրապարակային Նիկոլ Փաշինյանից տարբերվում է, և դա դրվատելի է։
-Ես հանրահավաքներում էլ եմ եղել շատ լուրջ և հավասարակշիռ ու երբեք էմոցիաների ազդեցության ներքո բան չեմ ասել, որոշումներ չեմ կայացրել։
-Փաստորեն, Ձեր մեջ երկու «ես» չկա։
-Իհարկե՛ չկա և չի եղել։ Դուք կարող եք իմ բոլոր ասածները, ելույթների տեքստերը հավաքել-համեմատել, և կտեսնեք, որ դրանք համարժեք են իրավիճակին։ Այսինքն, եթե ուզում են ինձ էմոցիոնալի պիտակ կպցնել, ասեմ, որ դա իրականության հետ կապ չունի։ Իմ ասելիքը և՛ լրագրության, և՛ քաղաքականության մեջ եղել է համարժեք ու կմնա այդպիսին։
-Ողջունում եմ նույնությունը և առաջարկում եմ էքսպերտիզացիայի ենթարկել երկրորդ դիտարկումը ևս. ՀԱԿ խմբակցությունում Նիկոլ Փաշինյանն առանձնանում է անկախականի մտածելակերպով, հարցադրումների քաջությամբ և վերլուծությամբ։
-Ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր ոք, յուրաքանչյուր տեղ առանձնանում է, որովհետև ինքն է ի սկզբանե այդպիսին։
-Իսկ գուցե ա՞յդ է պատճառը, որ հարազատ կուսակցությունում համախոհներ քիչ ունեք։
-Ես Հայաստանի Հանրապետությունում համախոհներ շատ ունեմ, այդ թվում` ՀԱԿ-ում և բոլոր տեղերում։
-Բոլոր տեղերում` չգիտեմ, բայց որ ՀԱԿ-ում լուրջ տարաձայնություններ ունեք, անժխտելի է։
-Նախ` տարաձայնություն ասելով ի՞նչ նկատի ունեք։ Հա, այստեղ կա մի բան, որ իմ և՛ համաձայնությունները, և՛ անհամաձայնությունները հրապարակային են։ Քաղաքականությունն ինձ համար նույնպես հրապարակային երևույթ է։
-Եվ վերջում մի «շաբլոն» հարց. ՀԱԿ-ից սպասելիքներ ունենա՞նք։
-Էսքան սպասել եք, մի քիչ էլ սպասեք։
-Իսկ ի՞նչ սպասենք այլընտրանքայինների բրյուսելյան այցից (զրույցը տեղի է ունեցել դեկտեմբերի 6-ին- Վ. Մ.)։
-Ի՞նչ Բրյուսել։
-Էն Բրյուսելը, որի ճամփան մի քանի օր առաջ բռնեցին ԲՀԿ-ական պատվիրակները Գագիկ Ծառուկյանի գլխավորությամբ։
-Իմ սպասելիքները Բրյուսելի հետ չեն կապված։
-Աշխարհը կապվում է Բրյուսելի հետ, իսկ Դուք տեսա՞ք, որ տարբերվում եք...
-Իմ սպասելիքները կապված են միայն Երևանի հետ։
-Այդ դեպքում տեղական նշանակության հարց. Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ինչքա՞ն է լռելու, առաջադրվելո՞ւ է, թե՞ ոչ։
-Էդ հարցին պատասխանել եմ` «Համբերել եք, մի քիչ էլ համբերեք»։

Ճեպազրույցը` Վահե ՄԵԼԻՔՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• «Կա­մա­վոր պար­տա­դիր» հի­մունք­նե­րով դո­նո­րը
• Նա չս­տեց. եր­կի­րը, ի­րոք, վե­րա­ծեց ա­ր­յան ծո­վի (բայց ո՛չ կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րի խրա­մատ­նե­րում)
• Ինք­նա­խա­բեու­թ­յան դրսևո­րում­ներ
• Դի­վա­նա­գի­տա­կան ստա­խո­սու­թ­յուն
• Դե­բի­տո­րա­կան պարտ­քի հա­վա­քագ­րու­մը դա­տա­կան կար­գո՞վ, թե՞ բաժ­նե­մա­սա­յին սե­փա­կա­նա­տե­րե­րի ար­դա­րա­ցու­մը դա­տա­րա­նով
• Կար­միր կո­վը կա­շին չի փո­խում
• Փա­շին յան տա­լը փա­շի­ն­յա­նա­կան հո­գե­կերտ­ված­քո՞վ, թե՞ թա­վի­շով
• Տիգ­րան ՈՒ­րի­խա­ն­յանն ու՜ր, վար­չա­պետն ու Էդ­մոն Մա­րու­ք­յա­նը ուր
• Կայ­ծից բոց կբռնկ­վի, իսկ էլ­ցան­ցում՝ թքած ու­նեն
• Հա­մակ­րան­քից՝ հա­կակ­րանք, հա­կակ­րան­քից՝ հա­կազ­դե­ցու­թ­յուն
• Հա­խուռն մտ­քի գե­նե­րա­ցու­մը «ստուկ» է տա­լու
• Որ­տեղ է թաղ­ված շան գլու­խը
• Տի­կին Շու­շա­նիկն ու մի­ջազ­գա­յին մա­կար­դա­կի ան­հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թ­յու­նը
• Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում
• Ո՞վ է անվս­տա­հու­թ­յուն հայտ­նո­ղը, ժո­ղո­վու՞ր­դը, թե՞ իմ­քայ­լա­կան իշ­խա­նու­թ­յու­նը
• Ե՛վ կույր եք, և՛ խուլ, և՛ համր
• Բնամ­թեր­քի փո­խա­րի­նի­չը` բա­ռամ­թերք
• Ար­թուր Վա­նե­ցյա­ն. «Թող իմ հրա­ժա­րա­կա­նը լի­նի «կանգ առ»-ի սթա­փեց­նող քայ­լը»
• Անկու­մը միշտ էլ անս­պա­սե­լի է վրա հաս­նում, շատ էլ ցա­վոտ է լի­նում
• Թո­շա­կա­ռուն տե­ղին հի­շեց ան­դաս­տիա­րա­կի մո­րը

Մեկնաբանություններ